Orgonski Topovi I Celije

Orgonski Topovi I Ćelije Čini se da su očaj i osjećaj bespomoćnosti zbog neprestanog raspršivanja određenih hemijskih supstanci iz vazduha širom ove planete (kemtrejls) bili razlog zašto su neki od nas posegnuli za onim što je ostalo od istraživačkih radova velikog austrijskog naučnika Wilchelma Reicha na području orgona (većina njegovih knjiga je spaljena od strane njemačkih nacista i američke vlade a on je "umro od infarkta" u zatvoru u SAD, neposredno prije nego što je trebao biti pušten na slobodu). Orgonska energija koju neki nazivaju i životnom silom, za sada još uvijek nije priznata od strane zvanične nauke. Međutim, to nimalo ne smeta onima koji ovu energiju danas koriste u pozitivne svrhe, kako za odbranu od kemtrejlsa tako i za neutralizaciju efekata namjernog izazivanja suše na mnogim područjima ove planete, od strane entiteta koji se igraju bogova u našoj oblasti postojanja. O korištenju ove energije za pokretanje motora, već smo pisali ovdje. Vilhelm Rajh je takođe zaslužio da se nešto više kaže o njemu i to ćemo učiniti u jednom od sljedećih članaka. Orgon, kao energija, može se primjenjivati i na mnogim drugim područjima, međutim, kontrolorima realnosti u kojoj živimo nije u interesu da znanje o toj energiji bude svima pristupačno. W. Reich je označavao orgon kao seksualnu životnu silu koja se se može skupljati, usmjeravati, apsorbovati, proizvoditi i preusmjeravati od strane svjesnih bića ili orgonskih uređaja. Radi se o jednoj arhetipskoj stvaralačkoj energiji koja se može manifestovati na mnoge načine, od psiholoških do fizičkih. Orgon normalno protiče kroz duhovno zdrave ljude, karakteriše zdravu seksualnost, vitalnost, kreativnost i dinamiku. U našoj prirodnoj okolini, ekosistemi bogati orgonom odišu životom i bujnošću. Fizički, orgon je asociran sa negativnim jonima, negentropičnim (samoorganizovanim) sistemima, područjima niskog atmosferskog pritiska, vodenom parom, i plavim jonskim sjajem (nebesko plavetnilo). Jedna od važnih osobina orgona je njegov veliki afinitet za vodu, tako da voda može apsorbovati i proizvoditi orgon. Druga njegova bitna karakteristika je ta što

on ima tendenciju da se kreće od polja niske koncentracije prema poljima visoke koncentracije. Stajaća voda se ponaša kao spužva ili kondenzator za orgonsku energiju. Ona apsorbuje niže koncentracije orgona iz objekata ili bića koja se nalaze u njenoj blizini. Ukoliko voda dođe u kontakt sa nekim objektom koji ima veću koncentraciju orgona, ona će "istresti" u njega svoju orgonsku energiju. Voda koja se turbulentno kreće, pogotovo spiralno, usljed nonlineranih dinamičkih uslova koji se tom prilikom stvaraju, upija u sebe velike količine orgona. Druga metoda skupljanja orgona je pomoću orgonskih akumlatora. To mogu biti kutije, pokrivači ili jastuci koji su napravljeni od naizmjeničnih slojeva npr. čelične vune i pamuka. Takva jedna konfiguracija može da proizvodi ili upija orgon, međutim, kad se jedan takav akumlator jednom zasiti ili se iz njega iscrpi energija, onda on ne može efektivno da funkcioniše sve dok se ponovo na isprazni ili napuni, obično tako što se stavi negdje u blizinu vode, na svjež zrak ili sunčevu svjetlost. Orgonsku energiju nije lako blokirati uz pomoć kojekakvih metalnih zidova, plastike ili stakla. Međutim, neke geometrijske figure kao što su cilindri, kupe, piramide itd. imaju sposobnost da usmjeravaju i preusmjeravaju orgonsku energiju. Orgonski topovi su uređaji koji mijenjaju koncentraciju orgona u atmosferi. Iz razloga što je jako orgonsko polje uvijek u vezi sa gustim koncentracijama vodene pare, promjenom nivoa orgona mijenja se i distribucije kondenzovne vodene pare, tj. oblaka. Orgon se smatra proto-metereološkom "supstancom" jer on prethodi vidljivim vremenskim prilikama. Uz pomoć orgonskih topova moguće je mijenjati vremenske prilike, zaustavljati ili izazivati kišu, ovisno o tome koje se metode koriste. Uzimajući etiku u obzir, uspostavljanje normalne ravnoteže u atmosferi bi trebao biti stvari cilj svih onih koji se bave ovom vrstom posla. Moramo uzeti u obzir da se ta ravnoteža na mnogim područjima naše planete namjerno narušava od strane onih koji imaju svoje vlastite razloge za to. Kao jedan od primjera narušavanja ravnoteže u atmosferi možemo navesti posljedice bombardovanja Srbije kojekakvim "grafitnim" ili "elektro-magnetnim" bombama, kada je "vještačka" suša zavladala u mnogim njenim područjima, a boja neba je više vukla na sivu nego na plavu. (Čini se da je to posljedica prekomjernog stvaranja i nagomilavanja tzv. DOR-a, - negativnog oblika orgonske energije). Evidentno je bilo da su klimatski uslovi bili promijenjeni. Drugi primjer je izazivanje vještačkih suša kao posljedica kemtrejlsa. Čini se da barijum, kao jedna od glavnih komponenata tih mlaznica, u obliku barijum oksida

ima zadatak da apsorbuje vlagu iz atmosfere i tako spriječi njenu kondenzaciju. Nakon intezivnog raspršivanja kemetrejlsa, područja koja su time bila zahvaćena obično su počela da pate od suše. Međutim, čini se da je to samo jedna od posljedica zaprašivanja, jer neki istraživači su pronašli preko 360 različitih materija i mikroorganizama u tom «materijalu koji pada s neba». O kojim se hemijskim materijama i mehanizmu njihovog djelovanja ovdje radi, još uvijek nije sasvim poznato, mada je poznato to da se uz pomoć orgonskih topova ove "vještačke mlaznice" mogu "očistiti" s neba i tako uspostaviti ravnoteža u atmosferi. Ovdje ćemo navesti samo dvije vrste orgonskih topova. Prva je veoma jednostavna, dok druga predstavlja modifikaciju topova koje je svojevremeno konstruisao W. Reich.

Orgonski top na vodu Da bi se ovaj top napravio potrebno je nabaviti sulunare za peći dužine 1.5 - 3 metra. Na dnu je potrebno napraviti jednu komoru, za šta se može koristiti jedan metalni "T-profil" koji se montira na njegovo dno i koji bi trebalo zatvoriti sa strana plastičnim poklopcima. Potrebno je imati izvor vode u blizini u smislu slavine i crijevo kojim će se voda dovesti do topa. Na komori se naprave dvije rupe, jedna je od njih je za crijevo koje dovodi vodu na čijem kraju bi trebao biti tzv. raspršivač, čiji je zadatak da raspršava vodu u obliku spreja unutar komore.Takvi plastični uređaji se često koriste kod zaljevanja vrtova. Druga rupa na komori služi kao drenaža, kako bi se voda izvela napolje iz komore, odnosno, obezbjedio stalni protok. (pogledaj sliku)

Dužina i širina cijevi/sulunara može da varira. Što je duža cijev, to se na veću daljinu postižu efekti. (Preporučuje se dužina 1.5m – 3m.) U vezi toga šta se u stvari događa i kakav je mehanizam djelovanja ovih topova prilikom modifikacije vremenskih prilika postoji više teorija u koje sada nećemo dublje ulaziti. (Pogledaj linkove na kraju teksta) Dok modifikacija vremenskih prilika zahtijeva malo više znanja, dotle za razbijanje kemtrejlsa dovoljno je samo usmjeriti ovaj top prema njima. Orgonski top (Don Croft verzija) Don Croft je napravio jednu verziju topa koja, navodno, takođe daje dobre rezultate. On tvrdi da orgonski topovi u stvari djeluju tako što upijaju DOR i pretvaraju ga u orgonsku energiju. DOR je negativni oblik orgonske energije, nastao njenom zloupotrebom, odnosno, izlaganjem štetnim uticajima; tako je njegova koncentracija veoma velika oko atomskih nuklearnih centrala, odašiljača za TV, radio i mobilnu telefoniju, i raznih industrijskih postrojenja.

Dijelovi: Plastična kanta - 9x9 inča (4 galona) Bakarne cijevi - 6 komada, dužine oko 1.8 m i promjera oko 2.5 cm Kristali – 6 kvarcnih kristala dužine oko 5 cm; oni se mogu zaljepiti u komadiće baštenskog crijeva za vodu širine 1.9 – 2 cm a onda u bakarne kapice. To se onda instalira na donji dio bakarne cijevi; vrhovi kristala trebaju biti usmjereni prema gore. Metalna pljevina – obično se može nabaviti u nekoj metalostrugarskoj radionici. Aluminijska, bakarna ili čelična piljevina najbolje odgovaraju. Iverica – Matrica br. 1; za osnovu se koristi obično iverica debljine oko 2 cm u kojoj se izbuše rupe u koje se fiksiraju cijevi (ona strana sa kapicama i kristalima) Matrica 2; Ovo je privremena matrica koja se koristi samo da bi održala pravilan razmak između cijevi dok se ulijeva smola u kantu. Ona bi trebala da naliježe na

unutrašnje zidove kante a sa strane se ostavi dovoljno mjesta kako bi se mogli uvući prsti. Ta matrica bi trebala držati cijevi na okupu u pravilnom razmaku dok se ne stvrdne druga kantica smole. (Pogledaj šemu) Matrica 3; Ovo je kružni graničnik koji se postavlja na vrh topa, kako bi fiksirao cijevi i tako olakšao manipulaciju njime. Matrica se može daunlodirati ovdje (PDF format) Smola, - postoji više vrsta smole koja odgovara. Može se koristiti poliesterska smola koju neki koriste za krpljenje čamaca od fiberglasa; (na zapadnom tržištu se naziva polyester resin), epoksin (epoxy) itd. Te smole dolaze zajedno sa sredsvom za njihovo stvrdnjivanje, tako da se mora paziti prilikom miješanja i zaljevanja. Ta masa se relativno brzo stvrdne i dobija kristalnu strukturu. Najbolji omjer između metalne piljevine i smole je 50% - 50%. Prva faza – umiješaj dovoljno smole i stvrdnjivaća da bi se napunilo dno kante, nivo smole bi trebao biti 2.5 cm od dna. U to bi trebalo umiješati metalne parčiće tako da odnos između smole i metala bude oko pola pola, a nivo da ostane ravnomjeran i koliko je moguće gladak. Prije nego što se smola potpuno stvrdne, stavi matricu br.1. Nju ne treba gurati na silu ka dnu kante, ona treba samo da nalegne na smolu-metal tj. da ostane na oko 2.5 cm iznad dna. Onda se stave cijevi u rupe na matrici br.1 a odozgo se stave i matrice 2 i 3, kako bi se održavao pravilan razmak i paralelnost između cijevi.

Druga faza - nakon toga se doda metalna piljevina i uspe oko dvije litre smole kojoj se prethodno dodao stvrdnjivač, to se promiješa kako bi se ravnomijerno raspodijelilo a onda se spusti matrica br. 2 te uz pomoć nje i matrice br. 3 se fiksiraju cijevi dok se masa ne stvrdne.

Treća faza - matrica br. 2 se odstrani i ulije ostatak metalne piljevine i smole tako da njen nivo dođe do oko 1 cm ispod ruba kante. Matrica br. 3 se ostavi na vrhu. Na kraju treba sačekati da se smola dobro stvrdne. Napomena: ponekad je potrebno par dana da ovaj top "proradi". Bakarne cijevi se mogu sastojati iz više dijelova radi lakšeg transporta orgonskog topa. Tada se moraju koristiti bakarni «zglobovi» kako bi se dijelovi tih cijevi lako povezali. (Pogledaj slike) Prema iskustvima mnogih, orgonski topovi "čiste" i smog u zagađenim područjima. Bitno je napomenuti da je još W. Reich svojevremeno tvrdio da NLO-i postaju vidljivi kad se nađu u orgonskom snopu ovih topova, a isto to tvrde i mnogi koji danas upotrebljavaju ove sprave. (Tek toliko, da ne bi bilo iznenađenja.)

Ova vrsta topova ne mora se posebno okretati u pravcu kemtrejlsa ili smoga, dovoljno ih je ostaviti u vertilalnom položaju i oni će očistiti područje prečnika od oko 70km.

orgonski top Sveta Ručna Bomba – SRB ili HHG (Holi Hand Grenade) To su mali orgonski generatori koji se koriste za neutralizaciju tzv. negativne energije, odnosno, DOR-a i njegovo pretvaranje u orgon. SRB se sastoje od 5 duguljastih kvarcnih kristala dužine oko 2-2.5 cm, metalne piljevine i smole. Oni se prave tako što se model u obliku kupe ili piramide okrene naopako, u njega se prvo uspe malo metalne piljevine a onda se zalije malo smole i jedan kvarcini kristal se fiksira vertikalno (on tako ostaje vertikalno usmjeren u vrhu kupe). Onda se ostatak kalupa napuni metalnom piljevinom skoro do vrha pa se opet ulije smola. Na kraju se postave 4 ostala kristala vodoravno (kao na kompasu, «četiri strane svijeta») i oni se zaliju smolom. SRG navodno mnogo bolje djeluju ukoliko se u model ubaci prvo jedna spirala od bakarne žice i po mogućnosti tako da naliježe na unutrašnje rubove modela. Nju bi trebalo namotavati odozdo prema gore u pravcu kazaljke na satu. Isto tako, u SRG se mogu stavljati i drugi kristali kao što su magnetit, ametist itd. Navodno, što je više kristala djelovanje je bolje. Takođe, neki tvrde da SRG bolje djeluje kad se nalazi na zemlji.

SRB Razbijači Tornjeva - RT ili TB (Tower Busters) Prave se slično kao i SRB, samo što se koristi jedan kvarcni kristal u sredini. Oni takođe, navodno, imaju sposobnost da neutrališu štetna energetska polja koja emituju tornjevi za mobilnu telefoniju itd. Dovoljno ih je ostaviti na nekoliko destina metara od njih. (Prema iskustvima nekih, kada se SRG ili RT ubace u šupljinu štangi od saobraćajnih znakova, onda one takođe počinju da djeluju kao orgonski topovi.)

RT Bez obzira što se sve ovo može "normalnom" čovjeku činiti kao sci-fi, čini se da ove sprave mijenjaju odnos između pozitivne i negativne energije u našoj okolini. Mnogi od onih koji rade sa orgonom tvrde da ovakve sprave pospješuju rast biljaka u baštama a takođe imaju pozitivan efekat na zdravlje čovjeka. Praktično dejstvo orgonski topova se najbolje očituje na kemtrejlsima. Na ovim slikama dolje vidimo jednu «nebesku čistačicu» koja uz pomoć jedne od verzija orgonskog topa čisti nebo od kemtrejlsa.

Kako vidimo i ne vidimo, dok velika većina nas spava i ne vidi dalje od vlastitog nosa, neki ipak obraćaju pažnju na objektivnu realnost i poduzimaju određene mjere kako bi spriječili ili neutralisali dejstvovanje onih koji nam zlo misle i zlo čine.

~***~ Onima koji dobro stoje sa engleskim, preporučujemo da potraže na ovu temu nešto više informacija na internetu (Google: cloudbusters, chembusters)

http://www.rexresearch.com/reich/1core.htm , http://www.metatech.org/cloudbuster_&_orgone_generator.html U vezi teorija mehanizma djelovanja kod modifikacije klime: http://www.montalk.net/science/73/cloudbusting-resources forumi: http://groups.yahoo.com/group/cloudbusters/ http://www.ethericwarriors.com/

Orgon ili životna energija

Bušiće ljudi bunare u zemlji i iz njija vaditi zlato koje će sve okretati te im davati svjetlost, hitrinu i snagu, a zemlja će tugom proplakati jer će na njozi samoj biti mlogo više zlata i svjetlosti, no u utrobi njenoj. Boljeće je rane od tih rupetina. Umjesto da kose i plaste ljudi će kopati svuđe, đe treba i đe ne treba, a te će sile biti svuđe oko njih, samo što neće umijeti da zbori i da im kazuje: "Daj, uzmite me, zar ne vidite da sam tuj, svuđe oko vas." Tek pošlje mnogo ljeta, ljudi će se sjetiti ove sile prave, pa će vidjeti kakvu su ludost činjeli tim svojim rupetinama. Biće te sile i u samijem ljudima, ali će proći podosta vremena da je oni doznaju i upotrijebe. Tako će čovjek živjeti dugo, mlogo dugo, a da neće umjeti da sam sebe pozna. Biće mlogo raznijeh mudraca koji će preko svojieh knjiga mišljeti da sve znaju i sve umiju. Oni će biti velikačka prepreka da se do ovijeh doznanja dođe, a kada se sve to dozna i spozna, ondakar će ljudi uvidjeti u kakvoj su zabludi bili, slušajući ove njihove mudrace... kad se to budne zgodilo, ljudi će se kajati što to prije nijesu doznali, jerbo je to doznanje sasvijem prosto.

Mitar Tarabić, Kremansko Proročanstvo

Prije nešto više od deset godina jedan australijanac, garažni mehaničar, po imenu “Joe”, sasvim slučajno, s namjerom da smanji potrošnju goriva na svom autu, konstruisao je jednu spravu koja je kasnije postala relativno poznata kao “Joe Cell,” i uz pomoć koje je postalo moguće pokretati motor automobila na tzv. “energiju nulte tačke.” Sam uređaj se sastoji od metalnog vanjskog kućišta (anoda) u kome se nalazi nekoliko cilindara od kojih su jedni neutralni a drugi pozitivnog polariteta; i oko pola litre vode. Nakon prvog testiranja ovog uređaja, Joe je primjetio da njegov automobil nije potrošio ni kap goriva. Daljim ispitivanjem on je primjetio da ta ćelija proizvodi određenu energiju neobičnih svojstava, koja njemu do tada nije bila poznata. U svakom slučaju, bilo je očigledno da se tu ne radi ni o kiseoniku niti o vodoniku, tj. jednoj od dvije supstance koje zvanično zajednički tvore vodu. Znači, u vodi se nalazilo još nešto, nešto što je za Joe-a u to vrijeme bila misterija. Orgon, Prana, Chi, Akaša, Baraka, Bioplazma, Biodinamični eter, Brahma, Fluoroplazmična energija, Dige, Manitu, Mana, Mungo, Bio-kosmička energija, Digin, Neutralna sila, Tahionska energija, Tondi, Vril, Skalarna energija, Telezma… ili životna energija, je nešto što je oduvijek bilo prisutno u ovom univerzumu, a nekima još i odavno poznato. Čini se da svojstva i potencijali te, za većinu nas još uvijek misteriozne sile, ruše postavke na kojima počiva ova naša “koncenzusna realnost.” Tako se i “elita,” koja samu sebe smatra vlasnikom, kako nas, tako i ove oblasti postojanja, već odavno trudi, iz petnih žila, da i ova istina ne postane dio naše objektivne realnosti. Čini se da u realnosti koju nam oni prezentiraju, ionako nema mnogo mjesta za istinu. To je vjerovatno zbog toga što bi nas istina mogla osloboditi od njihove kontrole. Isto tako, sve su prilike da će nam orgon ostati misteriozan onoliko dugo dok ne odlučimo da izvadimo glavu iz pijeska, i počnemo sami njome razmišljati. Malo je poznato da je Dr Wilhelm Reich još oko 1930 – te godine (zvanično) otkrio životnu energiju, koju je on nazvao – orgon. Reich, inače rodom Austrijanac, diplomirao je na medicinskom fakultetu u Beču 1922.g, a onda je zajedničkim radom sa Sigmundom Frojdom postao i jedan od pionira psihoanalitike. Kao protivnik fašizma, Reich je napustio Austriju 1939.g. i prešao u USA, gdje je najviše radio na proučavanju orgona. Još u to vrijeme on je počeo sa proizvodnjom orgonskih akumulatora i ‘orgonskih topova,’ uređaja za modifikaciju klime koje je nazvao “cloud-busters” (razbijači oblaka). Reich je bio uvjeren da se orgon može upotrebljavati za razne pozitivne svrhe, međutim, kao i mnogi drugi naučnici koji su se našli na pragu otkrića i primjene besplatne energije, Reich je uhapšen od strane američke vlade, njegova laboratorija kao i

knjige na temu orgona su mu spaljeni, podaci o njegovom radu zataškani a ni on sam nije uspio da izađe živ iz zatvora. Umro je u zatvoru, navodno od infarkta. Postoje i podaci da je ova energija bila poznata i Nikoli Tesli, kao i načini za njenu proizvodnju i distribuciju, koji bi obezbjedili da svi mi danas imamo na raspolaganju besplatnu energiju. O smanjenju zagađenja planete da ne pričamo. U svakom slučaju, ova akcija “kontrolnog sistema matriksa” samo je usporila napredak na proučavanju životne energije, koja još uvijek zvanično ne postoji, dok su tzv. “naučnici iz podzemlja” tiho nastavili sa radom na njenom proučavanju, razvijanju određene tehnologije koja je u stanju da aplicira orgon u pozitivne svrhe kao i publikacijom literature na tu temu. U ovom tekstu navešćemo samo par primjera primjene ove energije, kao i neke od njenih osnovnih karakteristika. Čitaoci koje interesuje ova tematika, u ovom tekstu će naći sasvim dovoljno informacija da sami započnu sa svojim ličnim istraživanjem ove sile, kao i metoda njene moguće upotrebe. Joe Cell – Orgonska Energetska Ćelija Teško je znati koliko se u ovom momentu ljudi besplatno vozi na orgon u Australiji. Vjerovatno se radi o nekoliko hiljada. Teško je previdjeti i koliko dugo će to trajati, jer mnogi predviđaju da kad upotreba orgona dostigne određeni prag, umješaće se i vlada donošenjem nekog zakona tipa “zabrane korištenja bilo kakvih alternativnih izvora energije, osim konvencionalnih.” Stvar sa ovim tipom orgonske energetske ćelije počela je tako kad je još 1991.g. jedan australijanac kojeg ćemo nazvati Joe “X,” pokušao da konstruiše jednu spravu koja je trebala da proizvede vodenu paru a ona da potpomogne u pokretanju motora, tako da bi se uz njenu pomoć uštedila potrošnja goriva auta. Radilo se o jednom cilindru od nerđajućeg čelika u kome se nalazio jedan drugi cilindrični elemenat koji je bio perforiran. Joe je, navodno, zamislio da će spajanjem vanjskog cilindra sa pozitivnim nabojem akumlatora od 12V i unutrašnjeg sa negativnim, doći do ključanja vode u ćeliji. Onda bi on tu oslobođenu vodenu paru sproveo do glave motora kako bi ona pospješila rad cilindara i tako smanjila potrošnju goriva. Ta njegova prva ćelija je bila veličine 870mm x 100mm, napravljena od jedne cijevi od nerđajućeg čelika, koja je normalno bila sastavni dio jedne muzilice za krave. Jedan kraj te cijevi već je imao stakleni poklopac koji je normalno služio za posmatranje protoka mlijeka u muzilici, dok je Joe na drugi kraj tog cilindra montirao jedan okrugli poklopac od pleksiglasa na kome je ostavio otvor za izvod koji je vezao unutrašnji perforirani cilindar za negativni pol akumlatora.

Slika 1 - Mark I Taj unutrašnji cilindrični elemenat bio je veličine 600mm x 87mm, sa perforiranim romboidnim rupama veličine 12mm x 8mm. Na kraju prve trećine vanjske cijevi, Joe je napravio jedan izvod u obliku cijevi za kojeg je spojio plastično crijevo promjera oko 12mm. To plastično crijevo on je onda spojio sa dijelom karburatora koji je služio za pred-grijavanje goriva, misleći da taj uređaj snabdjeva gorivom glavnu komoru karburatora. Radilo se o vozilu tipa Rover V8 3500 SD1 koje je imalo jedan potpuno zatvoreni aluminijski motor, dok je model karburatora bio “Zenith” (sličan “SU” tipu karburatora.) Kada je napunio ćeliju vodom, zatvorio je i povezao sa zasebnim akumlatorom od 12V, primjetio je kroz otvore sa strane, da je ćelija bila puna bijelih mjehurića, kao i bjeličastu paru koja se izdvajala ka površini vode. Joe je pretpostavio da se tu radilo o vodenoj pari. On je onda upalio auto na benzin, kao i obično i pustio ga da radi na leru. Zatim je iskopčao crijevo za dovod goriva. Motor je nastavio da radi cijelo vrijeme, iako nije više primao gorivo! Međutim, rad motora nije više bio ritmičan kao normalno, te je Joe morao da mu pomjeri paljenje za skoro 80ş kako bi ga vratio na normalu. Tako ga je ostavio da radi neko vrijeme, misleći da motor radi na vodenu paru. Kada je odlučio da ga ugasi, Joe je iskopčao ćeliju iz akumlatora, međutim, na njegovo iznenađenje – motor je nastavio da radi kao da se ništa nije desilo! Motor se isključivao samo uz pomoć normalnog ključa koji inače služi za paljenje i gašenje auta. Joe je tada primjetio kako može da upali motor sasvim normalno uz pomoć anlasera, bez benzina i bez povezivanja ćelije sa akumlatorom. Neki od čitaoca koji se razumiju u automehaniku, već znaju da uređaj za predgrijavanje goriva, u stvari, ni ne sprovodi gorivo do glavne komore karburatora. U stvari, on ne vodi nigdje, osim vanjskog omotaca kutije karburatora. Od onoga što je Joe ovdje otkrio, normalnom čovjeku poćinje da se vrti u glavi. Sve ovo podrazumjeva da se do cilindara motora iz same orgonske ćelije ni ne dovodi nikakva eksplozivna smjesa. Jedini gas koji ovdje normalno ulazi u motor, to je obični zrak. Šta se, u stvari, u ovom slučaju događalo, teško je objasniti. S obzirom da je motor radio bez mješavine nekog konvencionalnog goriva i vazduha, u ovom slučaju, gorivo je pristizalo iz nekog drugog izvora. Tako je Joe - ili slučajno uspio

da poveže motor auta sa nekim tajnim izvorom alternativne energije, ili je uspio mentalno da kontroliše rad motora, uticajem svog uma na materiju. Treća mogućnost ne postoji. Međutim, Joe je bio zaprepašten ovim fenomenom, isto kao i svi ostali kojima je on to pokazao. On nije znao kako ta stvar funkcioniše, ono što je jedino znao, bilo je to da ona – funkcioniše. Čini se da je on uspio da se priključi na ono što neki nazivaju – energija nulte tačke. Šta se ovom prilikom događa u cilindrima motora, to možemo samo nagađati?! Da li se radi o imploziji, eksploziji ili kombinaciji ovih dvaju reakcija? Joe je kasnije modificirao svoju prvu orgonsku ćeliju - Mark I. Primjetio je da je manja ćelija isto toliko efikasna kao i velika, kao i to da je mnogo lakša za instalirati u auto. Skratio je dužinu ćelije na oko 435mm i instalirao je u auto tipa Rover, nekada u gepek a ponekad ju je držao i pored sebe u kabini auta. Joe kaže da se tu javljao i jedan manji problem. Ukoliko bi ostavio auto preko noći, ćelija bi se ispraznila, odnosno, njen električni naboj, međutim, on je taj problem rješavao tako što bi je ponovo priključio na akumlator u trajanju od neke 3 minute. Njegov auto marke Rover, normalno ima paljenje podešeno u blizini “gornje mrtve tačke,” međutim, da bi motor normalno radio na orgonsku ćeliju, paljenje se moralo pomjeriti prema naprijed za nekih 80ş. Joe naglašava da se paljenje na različitim tipovima auta mora različito i podešavati, kada se oni konvertiraju na “orgonski pogon.” Još nešto veoma interesantno. Bilo koliko dugo da se auto vozi na orgonsku ćeliju, kazaljka koja pokazuje temperaturu motora stoji stalno na nuli. Motor ostaje hladan prilikom rada, radijator za vodu je takođe hladan, isto kao i auspuh! Motor ne ispušta nikakve gasove. (*Ovo je jedan od razloga zašto svi oni koji koriste ovaj oblik pogona u Australiji, skidaju ove uređaje prije nego što voze aute na tehnički pregled, jer je tamo obavezno mjerenje emisije izduvnih gasova iz auspuha. Sada samo treba zamisliti kako objasniti mehaničarima u servisu zašto auto ne emituje izduvne gasove?!) Bez obzira što je njegova ćelija uredno funkcionisala, Joe-a je ipak kopkalo šta se to unutra događa, te ju je dao Ron-u Davis-u, profesoru na Unverzitetu Newcastle, u državi New South Wales, da je ovaj malo bolje ispita. Profesor Davis je veoma brzo riješio problem prekonoćnog gubitka električnog naboja ćelije, tako što je na nju instalirao jednu običnu bateriju od 1.5 V, s kojom se ćelija poveze kad nije u upotrebi, (negativni pol – uzemljenje, pozitivni pol za vanjski omotać ćelije). Joe je takođe primjetio da se iz te baterije uopšte ne troši

energija, dok je ona povezana sa ćelijom!? (Profesor Davis je kratko nakon toga umro, navodno, usljed infarkta.) Isto tako, ukoliko se za vrijeme vožnje orgonska ćelija samo na kratko poveže sa ovom baterijom od 1.5 V, snaga motora se drastično povećava (“turbo” efekat!). (Najnoviji tip Joe Cell se ne prazni preko noći, tako da se ova baterija više ne koristi)

Tip Mark II Sljedeća ćelija, koju je Joe napravio, drastično se razlikovala od prve, tipa Mark I. U ovoj ćeliji on je koristio 7 ravnih okruglih čeličnih pločica poredanih u redu, jedna iz druge. Ove čelične pločice bile su debljine od oko 2mm, prečnika oko 100mm i upakovane u jedno kratko nabrano plastično crijevo. Jedna trećina njihovog radijusa bila je odstranjena kako bi se iznad tih pločica ostavio prostor za oslobađanje ‘gasa.’ Sve to je onda smješteno u “T – Profil” cijevi od PVC materijala.

Slika 2: Mark II Svaka pločica je bila smještena u jedan nabor cijevi, prilikom čega je razmak između njih bio nekih 8mm. Oba kraja cijevi su bila zatvorena sa poklopcima. Čelične pločice koje su se nalazile sa strane bile su pozitivno naelektrisane dok je centralna bila negativnog naboja. Dvije srednje pločice sa svake strane su ostavljene bez naelektrisanja, kao “neutralne pločice.” Tokom daljeg eksperimentisanja, Joe je primjetio da je mnogo manje amperaže potrebno kako bi se naelektrisala ćelija koja ima neutralne pločice, od one koja se sastoji samo od anode i katode a i produkcija ‘gasa’ se poboljšala kod ovih ćelija sa neutralnim pločicama. Međutim, ova ćelija je imala i određene nedostatke u smislu da nije lako podnosila tenziju usljed razlike pritiska koja se javljala u ćeliji kod dodatka i otpuštanja gasa pritiskom na pedalu (usljed čega je na mahove dolazilo do nagle produkcije kako orgona tako i pritiska na kućište ćelije.) Tip Mark III

Joe se onda odlučio da proba sa koncentrično postavljenim cilindrima od nerđajućeg čelika smještenih u jednom debljem čeličnom kontejneru. U međuvremenu, primjetio je da ćelija ima jaču snagu kada se katoda električno poveže kroz dno ćelije (pri tome ona treba da se izoluje od anode – Slika3). Znaći, Mark III ćelija se sastojala od 5 koncentričnih cirkularnih čeličnih cilindara. Centralni cilindar, koji je otprilike prečnika 2.5 cm, poveže se kroz dno ćelije sa negativnim nabojem, kao katoda. (Izoluje se od kućišta ćelije) Zatim slijede tri neutralna cilindra promjera 5cm, 7.5cm i 10cm, iste visine kao i anoda; i koncentrično poredanih od centra prema vani. Peti cilindar čini samo vanjsko kućište ćelije, koje bi trebalo biti takođe od nerdajućeg čelika i debljine od najmanje 3mm. Vrh anode (poklopac) trebao bi biti kupast ili zaobljen, kako bi omogućio usmjeravanje energije prema vrhu ćelije. Gornja i donja strana cilindara koji ćine unutrašnji dio ćelije ne bi trebali biti bliže od 2.5cm vrhu ili dnu kućišta. Svi cilindri moraju međusobno biti odvojeni uz pomoć najboljih izolatora. Neki preporučuju graničnike od crne gume.

Slika 3: Mark III U svakom slučaju, na principu ove 3-će orgonske ćelije, Mark III, danas su već razvijene mnoge njene verzije. Sa nekih pola litre vode, auti prelaze neogranićen broj kilometara. Sama ćelija najvjerovatnije akumulira orgonsku energiju. Da li iz same vode ili iz ‘okoline’, uz pomoć vode, to za sada još uvijek nije potpuno jasno. Znači, radi se o orgonskom akumlatoru. Čini se da je trenutno najviše u upotrebi verzija orgonske ćelije sa 5 cilindara. SLIKA 4.

JOE CELL - OSNOVNE KARAKTERISTIKE

1. Voda iz ćelije se ne troši 2. Ćelija ostaje hladna dok radi (kao i motor od auta kojeg ona pokreće) 3. Često potraje jedan određen period vremena dok motor počne da radi na određenu orgonsku ćeliju. On u početku počne da radi eratično i isprekidano. 4. Ukoliko se ćelija odstrani iz auta, jedno određeno vrijeme treba da prođe da bi se motor ponovo vratio na svoj normalan rad na benzin. 5. Ako je orgonska ćelija korištena u nekom autu tokom dužeg vremenskog perioda, motor automobila može da postane “energetski nabijen,” i od tog momenta orgonska ćelija nije više ni potrebna da bi motor radio. Auto ide sasvim normalno - i bez benzina i bez ćelije!?! (Još jedan od “neobjašnjivih fenomena” u koje je teško povjerovati!) 6. Sve svjećice kao i njihovi kablovi mogu da se odstrane a auto će sasvim normalno da funkcioniše i bez njih, ukoliko se ne odstrani razvodna kapa i namotaj za paljenje motora. 7. Ćelija ne mora da bude spojena sa unutrašnjošću motora. Dovoljno ju je samo staviti blizu motora. 8. Da bi ćelija radila, voda se mora “elektrizirati”. 9. “Elektrizirana” voda se može presipati iz jednog kontejnera u drugi bez gubitka “naboja”. (Mnogi koriste posebne ćelije za elektriziranje vode, kako bi izbjegli taloženje “sedimenta” na izolacione graničnike postavljene između cilindara). 10. Ćelija traži specifičan stil konstrukcije, koji je za sada slabo razumljiv većini konstruktora. 11. U vezi orgona i orgonskih akumulatora danas se razvila cijela jedna filozofija. U vezi sa svim tim, takođe se promoviše i mnogo mitova, odnosno, dezinformacija, te se čitaocima preporučuje oprez uz korištenje vlastitog razbora. 12. Prisustvo različitih ljudi može različito da utiće na rad ćelije. (Čini se da između čovjeka i ove energije dolazi do određene interakcije?!? Neki čak tvrde da su se za vrijeme svog rada sa orgonom izlječili od određenih teških oboljenja.)

ORGON “Ta kosmička OR energija prožima cijeli naš univerzum…ta energija nema masu i spontano pulsira” – Wilhelm Reich

Neke karakteristike orgona:

1. Orgon nema masu, nema inerciju niti težinu, tako se ne može ni mjeriti konvencionalnim uređajima za mjerenje. 2. Prisutan je svugdje, međutim njegova koncentracija varira od mjesta do mjesta i od vremena do vremena. 3. Nalazi se u stalnom kretanju. Kreće se neravnomjerno od zapada prema istoku, brzinom dosta većom od brzine rotacije zemlje. Iz nekog od akumlatora ta energija se emituje u vidu cirkularnih pulsirajućih talasa. 4. Negira zakon entropije. Kreće se od nižih koncentracija prema višim. Ovo je bitno za one koji eksperimentišu s orgonskom ćelijom. Ako se ćelija nalazi na nepovoljnoj lokaciji, onda će joj trebati više vremena da se aktivira a u nekim slučajevima neće se ni aktivirati. Tako se neke ćelije mogu aktivirati veoma brzo dok drugima nekada treba i nekoliko sedmica. 5. Orgon je sposoban i da stvara novu materiju. U određenim okolnostima u ćeliji se formiraju različiti minerali koji su za sada nepoznati (ne radi se o sedimentu iz vode). Radi se o “puderu” bijele ili zelene boje koji se taloži na dno ćelije, što može da ometa njen pravilan rad. U slučaju pojave ove materije, ćelija se mora rastaviti, dobro očistiti, pa onda ponovo sastaviti. 6. Orgon se može kontrolisati i manipulisati. 7. Dolazi iz sunca u velikim količinama. Tako mu je i gustina najveća u popodnevnim časovima a najmanja negdje između 3 i 4 sata, ujutro. 8. Vremenske prilike, vlaga, oblaci, temperatura, doba dana itd. mogu da utiću na proces akumuliranja orgona. 9. Orgonska energija se kreće u pravcu magnetnog polja. U odnosu na neko električno polje, kreće se pod pravim uglom. 10. Voda upija orgon. To je i jedan od razloga zašto se voda koristi u ćeliji. Vrsta vode koja se sipa u ćeliju takode može da bude veoma bitna. (Navodno, izvorska voda je najbolja za korištenje u orgonskoj ćeliji). 11. Orgonska energija ima dva polariteta. Tako možemo imati pozitivnu i negativnu orgonsku silu. 12. Orgonska energija može da probije ili da se kreće kroz sve do sada poznate materijale. Može da prođe kroz blok od željeza debljine 20 metara. Stoga ni u kom slučaju ne treba misliti da mi tu energiju držimo “zarobljenom” u kućištu Joe-ćelije. Čini se da ona ostaje unutra samo zato što ona to hoće. Ono kako se čovjek koji radi sa orgonom treba postaviti, to je da uz pomoć orgonske ćelije on stvara određene uslove u kojima se ta energija može “saditi” i “uzgajati.” (Čini se da materijali na bazi polimera ipak mogu zaustaviti ili otežati prodor orgonu.) 13. Sporo se kreće kroz provodnike. Treba mu oko 20 sekundi da bi prošao kroz žicu dužine 50 m. Za eksperimentatore to bi značilo da trebaju da

pričekaju bar 30 s, nakon što ukopčaju ćeliju, da bi primjetili jedno konzistentno dejstvo orgona. 14. Orgon ima tendenciju da se kreće prema gore, vertikalno. To treba imati na umu prilikom sklapanja Joe-ćelije. 15. Orgon ne može da se zadrži u ćeliji ili u vodi duže od jednog sata. To objašnjava zašto ćelija ‘iscuri’ ukoliko nije u upotrebi i zašto se koristi ona baterija od 1.5V. Ona u stvari održava jedan nizak nivo elektrolize, dovoljan da se u ćeliji proizvede upravo onoliko orgona koliko ‘istekne’ iz nje napolje. Baterija u tom slučaju samo održava “proces uzgoja” orgona u ćeliji. 16. Pojas radijacije mu je dosta širok, najmanje 50 m u slučaju Joe-ćelije. 17. Orgon prati zakone optike. Prizma može da ga odbija pod uglom, isto kao i ispolirane površine. (Korištenjem zakona optike možemo smanjiti i oticanje orgona iz Joe-ćelije.) 18. Orgonska energija okruzuje samu sebe izmjeničnim okruglim poljima suprotnih polariteta. (To se može koristi kod određivanja prečnika cilindara i razmaka između njih kod optimizacije ćelije.) 19. Orgon je osjetljiv na živa bića. Čini se da je stanje svijesti čovjeka koji eksperimentiše sa orgonom i njegov odnos, kako prema toj energiji, tako i prema životu uopšte, veoma bitan!?! (Čini se da ova energija ima svoju vlastitu svijest i inteligenciju!?!) 20. Orgon se može koncentrirati sve do jedne određene tačke. Kad koncentracija orgona u Joe-ćeliji dosegne svoj maksimum, orgon će se početi pretvarati u električnu energiju i naći načina da se u tom obliku i isprazni. 21. Torziona orgonska polja prenose informaciju bez transmisije energije, a propagiraju se kroz fizičke medije ne ulazeći ni u kakvu interakciju s njima. 22. Torziona orgonska polja ne mogu se zakloniti uz pomoć većine materijala, osim sintetičkih materijala na bazi polimera. 23. Svaki fizički objekat, bilo žive ili nežive prirode, posjeduje svoje vlastito karakteristično torziono orgonsko polje. 24. Svi permanentni magneti posjeduju svoje vlastito orgonsko torziono polje. 25. Torziono orgonsko polje može se stvarati uz pomoć geometrijske distorzije fizičkog vakuma. To se može demonstrirati uz pomoć piramide, kupe, cilindra, trokuta itd. 26. Aluminijum, slično ogledalu, može (“optički”) da odbije orgonsko torziono polje (reflekcija). 27. Orgon prolazi kroz sve materijale, ali različitom brzinom.

KAKO SASTAVITI JOE-ĆELIJU (Orgonski akumlator) (Prilikom sastavljanja ćelije moramo imati na umu gorenavedene osobine orgona.)

Napomena: Prije sastavljanja Joe-ćelije za pogon auta, preporučuje se da se prvo napravi jedna Probna Ćelija, kako bi se na osnovu nje uvjerili da stvar funkcioniše i vidjeli osnovni principi djelovanja orgona. Ona će manje i da košta a takođe je u stanju da pokreće motor. PROBNA ĆELIJA – za eksperimetalne svrhe Lista dijelova: 1 x Providna staklena tegla (može i od akriličnog materijala) prečnika 150mm i visine oko 200mm. Mora imati poklopac! 1 x Komplet od 5 cilindara od nerđajućeg čelika promjera 2.5mm, 5mm, 7.5mm, 10mm i 125mm 18 x graničnik (izolator) promjera 12mm, od ebonita ili crne gume (postavljaju se između cilindara kako bi održali ravnomjerno rastojanje između njih) 1 x 250 mm kaiš od nerđajućeg čelika 2 x zakivak čelični 1 x 500 mm crijevo koje se skuplja na povišenoj temperaturi – njime se obloži onaj čelični kaiš (izolacija) 2 x akrilični držaći – montiraju se sa strane ćelije tako da se ona može prihvatiti za njih.

Probne ćelije Petocilindrična Orgonska Ćelija (Joe-cell) Trenutno se ovaj tip ćelije najviše koristi. Lista dijelova (u inčima):

- 1x komplet ispoliranih cilindara od nerđajućeg čelika, prečnika 1, 2, 3 i 4 inča dužine oko 8 inča - 2x vanjski cilindar prečnika 5 inča - 1x donja pločica sa navojem – 5 inča, čelični prsten s navojem, kako bi se pločica pričvrstila kao dno ćelije; (ovdje je potreban tokarski stroj) - 1x poklopac u obliku kupe - 24x graničnici od ebonita (1/2 inča x 1/2 inča) ili nekog drugog izolacionog materijala - 1x zavrtanj od nerđajućeg čelika, 3 inča x ˝ inča, matica i šajba - 2x izolatori od plastike, (najlon), za izlazno mjesto zavrtnja kroz vanjski cilindar - izvod promjera 24mm (na poklopcu ćelije) na kojeg se pričvrsti aluminijska cijev koja vodi do motora - cjevčica od nerđajućeg čelika koja se montira na zavrtanj, kako bi pridržavala unutrašnje cilindre, odnosno, odvajala ih od dna ćelije

4-cilindrična ćelija; - dijelovi 4-cilindrična ćelija

5-cil. ćelija; - dijelovi

5-cilindrićna ćelija

raspored graničnika

5-cilindrična ćelija; dijelovi

Napomena: ovim tekstom imao sam namjeru samo da objasnim osnovne principe orgonske energije i Joe-cell. Onima koji žele eksperimentisati preporučujem da skupe što je moguće više informacija na ovu temu, prije nego što otpočnu sa eksperimentima. Dosta informacija (i dezinformacija!) može se trenutno naći preko interneta a postoje i brošure kao npr. Experimenter’s Guide to the Joe Cell, Alex Schiffer; How to Run Your Car on Zero Point Energy, itd… Postoji i jedan negativni oblik orgonske energije (DOR) koji nastaje kada se orgonska energija izloži negativnim uticajima iz okoline i koji može biti štetan po zdravlje (Oranur Efekat). Prilikom rada sa orgonom treba izbjeći blizinu katodnih cijevi (TV, Kompjuter itd.), mikrovalnih pećnica, fluorescentnih svjetala, mobilnih telefona, radio, TV i telefonskih odašiljaća, nuklearnih postrojenja itd.

Kraj Neke dodatne informacije pripremio: član foruma januar 2007

Proton cell je isto što i Joe cell. Ovo uputstvo se uglavnom sastoji od korekcija uobičajene Joe cell dokumentacije. Voda “Mrtva” voda ne valja (iz česme je po pravilu mrtva). Kišnica je dobra, ako se prikupi daleko od mesta gde ima predajnika. U Joe ćeliji voda se očisti od

frekvencija, restruktuira se (namagnetiše) i takva je sposobna da prenese svoje stanje na druge medijume (na metal motora, vodu u hladnjaku). Eksperimentatorima se preporučuje da pročitaju Poruke vode, Masaru Emoto. Čelik Cilindri od nerđajućeg čelika moraju biti bez magnetizma. Treba testirati svaki centimetar površine cilindara pomoću neodimijum magneta okačenog o konac. Čelik se može lako namagnetisati u transportu, pri zavarivanju, poliranju. Preporučuje se bez-šavni čelik. Idealno je da uopšte ne ispoljava magnetizam, ali veoma slabašan magnetizam neće smetati. Izuzetak je mesto gde se spoljni cilindar vari za dno – malo magnetizma na tom mestu iz nekog razloga ne škodi. Materijal za zavarivanje treba da bude istog kvaliteta kao i cilindri. Poklopac Od ključne je važnosti da poklopac nema ni malo magnetizma. Poklopac treba obavezno da se prekali visokom temperaturom i ugasi. Gašenje treba obaviti u vodi (kišnici), a ne u ulju jer će se ulje ugraditi u čelik. Poliranje poklopca treba isključivo raditi ručno mokrim i suvim papirom, kako se ne bi namagnetisao. Bilo bi korisno, ali ne i obavezno, kroz isti postupak provesti i spoljni cilindar pošto je zavaren za dno. Tačan oblik poklopca nije od ključne važnosti, ali je bitno da nema oštrih ivica. Najbolji je kupasti oblik, kao okrenuti levak. Poklopac treba da tesno naleže spolja na vanjski cilindar. Okolo oblepiti trakom da ne bi curila voda. U mraku se na uskom otvoru poklopca može primetiti svetlosni efekat, čija plava boja inače ima veze sa orgonom i protonskom energijom i visokim voltažama. Konfiguracija ćelije Neutralni cilindri treba da budu ravnomerno raspoređeni, a udaljenost između dva susedna može da bude bilo koja u rasponu od 3mm do 2,5cm. Za učvršćivanje strukture, sledeći izolatori funkcionišu: polikarbonatna cev, balsa drvo, borovina i čisto staklo. Drugi izolatori su takođe mogući. Ako izolator propušta energiju, struja će teći po površini izolatora i na kontaktima sa čelikom će u njemu napraviti duboke žljebove. Takva ćelija će polako umreti. Udaljenost cilindara od dna je bolje da bude oko 0,5cm umesto 1-2cm kako je Joe preporučivao. Čistoća Čelik treba dobro očistiti metil alkoholom. Nositi pamučne rukavice pri sastavljanju komponenti. Naročito treba paziti da mast i ulje ne dospeju u ćeliju, uključujući prirodnu masnoću sa prstiju. Bilo kakva materija koja dospe u ćeliju će biti duplicirana u njoj i stalno će se stvarati nove količine! Provodljivost vode će se menjati kako se njena unutrašnja struktura reprogramira, pa treba regulisati ulaznu jačinu struje da bi se održao optimalan nivo i izbeglo zagrevanje. Za

čišćenje ćelije ne koristiti rastvarače ako su izolatori već montirani – polikarbonatni izolatori će biti uništeni rastvaračem. Punjenje ćelije U sklopljenu ćeliju nasuti vodu do vrha spoljnjeg cilindra, što je nekoliko centimetara preko unutrašnjih cilindara (najmanje 2-3 cm). 12 volti iz akumulatora se može koristiti za punjenje ćelije (funkcionišu i voltaže od 3 do 30V). Ako se koristi AC-DC konverter, treba voditi računa da rezultujuća jednosmerna struja bude što ravnija (stabilnija). Jednosmernu struju pretvoriti u pulsirajuću (kvadratnu) na 25 Hz. Ćeliju držati daleko od strujnih kablova, svetala i ostalih izvora elektromagnetnog i AC zagađenja. Najbolje je puniti ćeliju na drvenom stolu jedan metar iznad zemlje, 10-20 min zavisno od kvaliteta vode. Tokom punjenja, voda se širi i izliva iz ćelije. Nije loše dopustiti da se ova voda slobodno izlije i nakvasi radni prostor. Idealno bi bilo držati ćeliju u Faradejevom kavezu (od aluminijuma) dok se puni. Kad je ćelija napunjena, veliki mehurovi su na površini vode (tokom punjenja većina mehurova se izliva sa vodom). Ako mehurovi brzo popucaju nakon isključenja napona, znači da ne valjaju izolatori između cilindara ili izolator na dnu ćelije između anodnog kućišta i katodne osovine. Ako ćelija radi kako treba, neki mehurići će opstati danima i snažno će implodirati ako se zapale šibicom. Ovo ukazuje da je ćelija potpuno napunjena. Ako se eksperimentiše sa kloniranjem elemenata u ćeliji, treba regulisati jačinu struje da bi se sprečilo zagrevanje (u tom slučaju i punjenje ćelije treba duže da traje – do 12 sati), inače za ćeliju koja će se koristiti za pokretanje motora, nije potrebno regulisati struju. Kada je punjenje završeno, vodu presuti u staklenu posudu i dobro isprati ćeliju destilovanom vodom. Kad se u staklenoj posudi slegne prljavština na dno, polako presuti vodu nazad u ćeliju, bez prljavštine. Ako su izolatori dobri, napunjena ćelija će zadržati stanje neograničeno dugo. Lošiji izolatori dovode do postepenog gubitka punjenja. Fascinantne osobine vode iz ćelije Kad se malo takve vode uspe u prljavu baru, okolna voda se brzo izbistri. Ako se pije, otklanja razne bolesti uključujući rak. Izgleda da takva voda reprogramira vodu u ljudskom telu (kao i vodu u bari) da izbaci toksine. Voda je ta (a ne ćelija) koja omogućuje da motor radi. Ćelija restruktuira vodu, a voda usmerava protone kroz crevo u motor, dalje inicirajući reprogramiranje metala motora i vode u hladnjaku. Ako se voda iz ćelije uspe u hladnjak, motor može raditi bez ćelije. Takođe, antifriz će se izdvojiti iz rastvora. Voda iz ćelije ima običaj da ne rastvara tvari, dok mrtva voda sve rastvara. Ako se pored nje stavi kanta prljave vode, sva prljavština brzo padne na dno. Nije neophodno da motor ima vodeni hladnjak – sa vazdušnim takođe radi. Na otvorenom, ćelija bez poklopca će izazvati čišćenje neba direktno iznad. Instaliranje ćelije u motor

Rukovanje napunjenom ćelijom treba obavljati u rukavicama, inače će se isprazniti. Ćeliju treba izolovati od automobila/motora, izuzev katodne osovine koju treba električki povezati na motor ili karoseriju. Izolator može biti običan, nije potreban specijalan kao za unutrašnjost ćelije. Ćeliju treba što više udaljiti od visokovoltažnih elemenata i žica u motoru. Ako nema pogodno mesto u motoru, ćelija se može držati u kabini ili prtljažniku. Crevo koje vodi iz ćelije do motora može biti od bilo kog nemagnetičnog materijala npr. od plastike, nerđajućeg čelika ili aluminijuma. Ne sme da ima oštre prelome. Takođe ne sme da bude usmereno na dole – protoni se kreću samo naviše. Zato ćeliju treba smestiti nisko u automobilu – treba voditi računa da crevo bude usmereno nagore pri svakom nagibu terena (ovo nije ključno od trenutka kad se motor kondicionira da može raditi i bez ćelije). Crevo mora biti celom dužinom električki izolovano od automobila. Nema veze što crevo nije od elektro-provodljivog materijala – treba ga električki posmatrati kao sastavni deo anode ćelije. Ne sme prolaziti pored visokovoltažnih elemenata u motoru. Kraj creva ne treba da dodiruje motor (nego ga pričvrstiti izolatorom) ali ne treba ni da bude više od 10 cm udaljeno. Treba da bude usmereno tako da protoni gađaju cilindre. Najpogodnije mesto varira od motora do motora. Priprema motora Kad je ćelija instalirana, treba pripremiti motor za rad na vazduh (iz karburatora) i protone kao katalizator. Sa povezanom ćelijom, motor treba da radi jedno vreme na benzin dok ga ne preuzme protonski efekat. Tajming motora ne treba menjati dok se to ne desi. Motor je spreman od momenta kada je sposoban da radi sa isključenim dotokom benzina. Na osnovu izduvnog gasa utvrdite da motor sigurno ne radi više na benzin (što je moguće efektom dupliciranja benzina). Kad motor počne da radi samo na vazduh, potrebno je podesiti tajming. Tajming je odgovarajući kada rad motora postane miran. Sa tim tajmingom motor ne može raditi na benzin. Preporučljivo je tako ostaviti motor da radi na vazduh dvatri dana, da se sistem kondicionira i postane otporan na spoljne “frekvencije” kojima će biti izložen pri vožnji po gradu. (Kao što je ćelija najosetljivija na početku, tako je i motor osetljiv sve dok se ne kondicionira. Motor će kasnije verovatno raditi i bez ćelije.) Kada je sve ovo završeno, motor će imati dvostruko veću snagu nego ranije. Takođe, može razviti veći broj obrtaja sa manjim stresom po motor. Pored svega toga, motor će raditi znatno tiše. Gas, paljenje i gašenje funkcioniše kao i ranije. Izduvni gas je čist vazduh i može se udisati. Temperatura nije vruća ali je topla. Aluminijumski motori su najpogodniji. Antigravitacija Neki eksperimentatori su posvedočili da je vozilo levitiralo iznad zemlje. Joe je govorio da su svi točkovi kamiona bili malo odignuti od zemlje i da je mogao da provuče ruku ispod. Neki su prijavili smanjen efekat inercije u krivinama. Popravka nefunkcionalne ćelije

Magnetizam u cilindrima remeti tok struje i takva ćelija je neupotrebljiva. Pažljivim posmatranjem se može utvrditi ima li reakcije u vodi koja teče u suprotnom pravcu od ostatka sistema. Ako je to slučaj, dva rešenja su moguća: zameniti loš cilindar ili ga prekaliti i probati ponovo. Nerđajući čelik ima memoriju koja pamti frekvencije utisnute npr. tokom procesa proizvodnje. Sve frekvencije se mogu izbrisati na sledeći način: 1. Isuti vodu iz ćelije i ostaviti okrenutu da se osuši. 2. Sa produžnog kabla ukloniti utičnice, razdvojiti fazu i nulu i na njih zakačiti štipaljke. 3. Staviti ćeliju u platičnu kantu i postaviti je na mesto gde niko neće prilaziti (zbog opasnosti od strujnog udara). 4. Spojiti jednu štipaljku na anodu ćelije, drugu na katodu (nije bitno koja je koja jer se koristi naizmenična struja). 5. Uključiti u struju i ostaviti dva sata. Zatim isključiti struju i ukloniti žice sa ćelije. Ovim je ćelija depolarisana i izbrisane su sve frekvencije. Ako u cilindrima nema reverznih polariteta i magnetizma, ćelija bi trebalo da funkcioniše kako treba.