Pretvaranje Solarne Enrgije U Toplotnu

. Pretvaranje solarne enrgije u toplotnu energiju Toplotu dobivenu od solarne energije u principu koristimo na dva načina i to za zagrijavanje prostorija ili za zagrijavanje vode. Naravno postoje i sistemi kod kojih su kombinovani ova dva načina korištenja solarne energije. Sistemi za grijanje objekata solarnom energijom. U praksi postoji niz rješenja i varijanti grijanja objekata Sunčevom energijom koja se mogu kvalifikovati u dvije osnovne grupe u zavisnosti od načina i sredstva za uvođenje toplote u prostorije. To su aktivni i pasivni solarni sistemi. Vrlo je raširen sistem aktivnog grijanja u procesima pripreme tople vode i zagrijavanja prostorija objekta. Radni fluid primarnog kruga kod aktivnih sistema može biti tečan (voda, antifriz, ulje i sl.) i vazduh, pa se ovi sistemi dijele na vazdušne i sisteme sa tečnošću. Aktivni sistemi sa tečnim radnim sredstvom. Solarni (primarni) krug kod ovakvih sistema je isti kao i kod aktivnog zatvorenog sistema za pripremu tople sanitarne vode. Na sljedećoj slici je prikazana shema solarnog postrojenja za grijanje prostorija i sanitarne vode u alternaciji sa električnim grijačem. Toplota Sunčevog zračenja predata tečnosti primarnog kruga obezbjeđuje grijanje vode za centralno grijanje u spremniku toplote 2, koja dalje predaje energiju na sanitarnu vodu preko cijevne zmije smještene u gornjem dijelu spremnika. Ovim putem efikasno se zagrijavaju tri različite vode koje se fizički ne miješaju. Spremnik toplote radi na bazi prikupljanja toplote koju on akumulira i dalje po potrebi šalje u sistem radijatora.

Shema veze postrojenja za grijanje objekta i vode

Akumulacioni spremnik posjeduje električni grijač 1 koji za vrijeme nedostupnosti solarnog zračenja zagrijava vodu u spremniku. U praksi se pokazala najbolje kombinacija solarnih instalacija sa sistemom podnog grijanja, jer tada pod ima funkciju spremnika toplote.

Na sljedećoj slici data je shema veze postrojenja za korištenje Sunčeve energije u kombinaciji sa kotlom na čvrsto (tečno) gorivo. Cijevna zmija, smještena na dnu spremnika, pomoću zagrijane tečnosti iz solarnog kruga prenosi toplinu na vodu koja se nalazi u spremniku. Dalje ova voda služi za sanitarne potrebe, a ona sama prenosi toplinu na cijevnu zmiju 1 koja je priključena na sistem grijanja objekta.

Shema veze postrojenja za kombinovano grijanje objekta i vode

Solarni (primarni) krug, kao i grijanje sanitarne vode funkcioniše na već opisan način. Radi objašnjenja rada cijelog postrojenja ukratko će se objasniti i način rada sekundarnog kruga grijanja objekta. Topla voda sekundarnog (radijatorskog) kruga, zagrijana u cijevnoj zmiji 1 se potiskuje cirkulacionom pumpom 2 u kotao gdje se dogrijava na projektovanu temperaturu grijanja. Dalje se topla voda zagrijana u kotlu potiskuje kroz grejna tijela. Ukoliko je temperatura vode u povratnom vodu centralnog grijanja veća od temperature vode u spremniku 4, tada će se toplota preko cijevne zmije prenositi na sanitarnu vodu. Ukoliko je temperatura vode u povratnom vodu niža od temperature vode u spremniku, tada će se toplota prenositi sa sanitarne vode na toplu vodu za grijanje, putem cijevne zmije 1. U periodima bez rada kotla dodatno zagrijavanje sanitarne vode se vrši putem električnog grijača 3. Vazdušni sistemi solarnog grijanja objekata. Sistemi grijanja objekata Sunčevom energijom sa vazduhom kao nosiocem toplote su jednostavniji s obzirom da je jednostavnija sama konstrukcija elemenata sistema, kao i neposredniji prijenos toplote od kolektora (prijemnika) do prostorija koje se griju. Sljedeća slika pokazuje opštu shemu instalacije za vazdušno grijanje prostorija. Kod primjera na slici omogućeno je i grijanje sanitarne vode, koje se obezbjeđuje prelaskom toplote sa vazduha na vodu u odgovarajućem izmjenjivaču toplote. U slučajevima, kada je insolacija nedovoljna grijanje se obezbjeđuje putem električnog grijača smještenog u centralnom zračnom vodu. U slučaju sa slike eventualni višak toplote primljen tokom sunčanih dana, se skladišti u akumulatoru toplote odakle se u vrijeme nedovoljne insolacije koristi za grijanje prostorija.

Shema instalacije za grijanje objekata vazdušnim solarnim sistemom

Shema vazdušnog solarnog grijanja (1-Sunčevi zraci, 2-vazdušni kolektor, 3-odvod toplog vazduha u akumulator toplote, 4 i 8-zasun, 5- akumulator toplote, 6-vazdušni kanali, 7-povratni vod u kolektor, 9-izlaz toplog vazduha, 10-ulaz hladnog vazduha u akumulator toplote, 11-sobe).

Na prethodnoj slici slici je prikazana shema grijanja objekta pomoću zračnog kolektora integrisanog u zid. Kod ovog sistema u apsorberu kolektora su izbušeni otvori za prolaz zraka, jer se na taj način ostvaruje najbolji prijenos toplote.

Sunce zagrijava metalni apsorber, a ventilator uvlači zrak kroz rupe u apsorberu pri čemu se zrak zagrijava. Zagrijani zrak se dalje uvodi u prostorije koje se griju. Ovakav sistem sa kolektorom dimenzija 2,4x0,8 m sposoban je zagrijati svake sekunde 0,002 m3 spoljašnjeg zraka. Za vrijeme sunčanog zimskog dana može proizvesti temperaturu do 28 °C veću od temperature spoljašnjeg zraka. Ovaj sistem ne zagrijava samo zrak, on takođe poboljšava kvalitetu zraka u prostorijama usljed direktnog zagrijavanja svježeg spoljašnjeg zraka. Instalacija sa vazdušnim aktivnim solarnim sistemom je zbog same jednostavnosti znatno jeftinija od instalacije koja koristi tečnost kao radni fluid. Ovakva instalacija ne zahtijeva postojanje izmjenjivača toplote između primarnog (kolektorskog) i sekundarnog (grejnog) kruga, a takođe ne zahtijeva posebnu tečnost u sistemu, kao što to zahtijevaju instalacije sa tečnim radnim sredstvom. Zbog neposrednijeg transporta toplote, zračni sistemi daju na potrošnoj strani veće efekte i veći broj radnih sati zimi, a takođe su i robusnije konstrukcije te manje podliježu kvarovima u toku eksploatacije.

Izgled objekta grijanog solarnim zračnim sistemom

U praksi se primjenjuju i kombinacije grijanja vezane za radni fluid primarnog i sekundarnog kruga instalacije za korištenje Sunčeve energije. Ova kombinacija se izvodi u dvije osnovne varijante. Prava varijanta je sa vazduhom u primarnom kolektorskom krugu, dok se u sekundarnom–grejnom krugu koristi voda zagrijana vazduhom u izmjenjivaču toplote tipa vazduh-voda. Druga varijanta ima u primarnom krugu kolektorsku tečnost, a grijanje prostorija vrši se toplim vazduhom zagrijanim u izmjenjivaču toplote tipa tečnost-vazduh. Koja će se varijanta, od navedenih, koristiti zavisi od niza faktora od kojih su najznačajniji veličine potrebnih investicija, toplotni efekti, stanje grijanja u objektu, individualni zahtjevi i dr. Pasivni sistemi grijanja objekata solarnom energijom. Najekonomičnije grijanje objekata Sunčevom energijom sa gledišta investicionih ulaganja i pogonske efikasnosti bazira se na principima pasivnog solarnog grijanja. To su tehnički veoma jednostavni sistemi kojima se omogućuje najneposrednije zahvatanje toplotnog dejstva Sunčevog zračenja putem određenih površina i elemenata samih objekata koji se griju. U biti, jednostavnim prilagođavanjem objekta intenzivnijem zahvatanju Sunčeve energije formira se specifičan oblik kolektora zračenja. Osnovna prednost pasivnih solarnih sistema u odnosu na aktivne je u neposrednijem

prijenosu toplote prostoru koji se grije. Ova toplota se ˝zahvata˝ obezbjeđenjem intenzivnijeg upada zraka u prostor koji se grije, prilagođavanjem dijelova površina južnih fasada i krovova vršenju funkcije kolektora Sunčevog zračenja, kao i aplikacijom tzv. ˝staklene bašte˝ na južne zidove objekta koji se griju. Intenzivniji upad zraka u prostorije obezbjeđuje se većim prozorskim površinama na južnoj strani objekta. Prilagođavanjem južnih površina širem zahvatanju Sunčevog zračenja, najčešće se izvodi bojenjem tih površina tamnom bojom (najčešće crnom) i njihovim zastakljenjem jednostrukom ili dvostrukom staklenom ili plastičnom transparentnom pločom. Na sljedećoj slici su prikazani osnovni principi pasivnog solarnog grijanja.

Principi pasivnog solarnog grijanja Sistemi za grijanje vode solarnom energijom. Količina tople vode koju proizvode solarni sistemi zavisi od tipa i veličine sistema, količine dostupnog Sunčevog zračenja, kvaliteta instalacija kao i od orijentacije te od ugla nagiba kolektora. Solarni sistemi za grijanje vode mogu se klasificirati u dvije osnovne grupe: pasivni i aktivni solarni sistemi. Kod pasivnih sistema cirkulacija fluida na liniji kolektor - bojler obezbjeđuje se prirodnim putem termosifonski (termosifonski sistem), odnosno sistem ne zahtijeva priključenje na izvor električne energije, dok kod aktivnih sistema mora postojati pumpa za cirkulisanje vode ili nekog drugog fluida. Aktivni sitemi za korištenje Sunčeve energije u suštini se dijele na otvorene (direktne) i zatvorene (indirektne) solarne sisteme. Zatvoreni sistemi se dalje mogu podjeliti, s obzirom na zaštitu protiv smrzavanja na: zatvorene sisteme koji koriste antifriz ili vodu pomješanu sa antifrizom kao radnim fluidom (tzv. antifreeze systems) i zatvorene sisteme sa oticanjem radnog fluida (tzv. drainback systems). Obično su aktivni sistemi skuplji nego pasivni, ali su zato i efikasniji. Aktivni sistemi su jednostavniji za ugradnju nego pasivni sistemi zbog toga što njihov skladišni rezervoar nemora biti instaliran iznad ili blizu kolektora. Pasivni – termosifonski sistem za pripremu potrošne tople vode iskorištava djelovanje gravitacije i finu ali dovoljnu razliku gustoće (i relativne mase) između hladne i tople tečnosti. Pritom se zagrijana tečnost uzdiže a ohlađena spušta. Uređaj funkcionira sam po

sebi, bez pumpe i složenih upravljačkih sklopova pa ne zahtijeva nikakvo dodatno održavanje. No, preduslov je da se spremnik zagrijane vode postavi iznad kolektora. Ovo omogućuje potpuno autonoman i bešuman rad sistema, bez ikakvog strujnog priključka. Ipak, svakodnevna priprema potrošne tople vode i nužan komfor u svim vremenskim uslovima zahtijeva nekoliko dodatnih elemenata koji ne umanjuju učinkovitost i ekonomičnost osnovne zamisli. Na slici je prikazan jedan ovakav sistem sa osnovnim dijelovima.

Shematski prikaz termosifonskog sistema sa osnovnim dijelovima

U zatvorenom cirkulacijskom krugu kroz kolektor i spremnik protječe neotrovni antifriz (glikol) koji treba zamijeniti jednom u četiri godine. On preuzima toplinu upijenu kolektorom i zagrijava se u cijevima koje krivudaju pod zaštitnim staklom kolektora. Zagrijanom se mediju neznatno smanjuje gustoća (i relativna masa) pa se u cijevima podiže prema bojleru. Pri prolazu kroz gornji dio bojlera toplina se prenosi na gornje slojeve potrošne vode koja protječe drugim, odvojenim krugom, od vodovoda do slavine. Pritom se glikol u hladnijoj okolini hladi, povećava mu se gustoća i on se ponovno spušta u kolektor. Stoga solarni bojler mora biti iznad kolektora, jer to je nužan preduslov za termosifonsko funkcioniranje sistema bez dodatnih pumpi, struje i pomoćnih sklopova.

Princip rada termosifonskog sistema

Ovakav sistem se najčešće dopunjuje manjim bojlerom (ili kotlom) na struju ili plin (tzv. integrirani sistem). Riječ je o kombinaciji akumulacijskog i protočnog grijanja vode gdje se

topla voda iz termosifonskog spremnika ne vodi izravno do slavine već (umjesto hladne vode) ulazi najprije u tzv. radni bojler manjeg volumena a tek potom u kućnu instalaciju. U radnom se bojleru voda može po potrebi dogrijavati loživim uljem, plinom ili strujom. Ova kombinacija pruža najveći komfor i najveće uštede a Sunčeva se energija iskorištava tokom cijele godine - s izuzetkom razdoblja višednevne potpune naoblake i magle pri niskim temperaturama.

Shematski prikaz integriranog rada solarnog termosifonskog sistema i plinskog bojlera

Otvoreni aktivni sistemi su, po koncepciji najjednostavniji, ali ne i najbolji tehnički sistemi za grijanje vode Sunčevom energijom. Prikladni za pripremanje potrošne tople vode u domaćinstvima i to u područjima sa blagom i umjerenom klimom gdje nema opasnosti od smrzavanja. Postoje dva načina zaštite od smrzavanja kod ovakvih sistema. Jedan od načina (primarni) se može obezbjediti preko automatike, na taj način da se pri temperaturi od oko 42 °F (5,5 °C) automatski uključuje u rad pumpa, na kraće vrijeme, tečnost cirkuliše kroz sistem i sprečava se smrzavanje vode u sistemu. Druga mogućnost zaštite je ugradnja zaštitnog ventila protiv smrzavanja koji omogućava vodi da pri niskim temperaturama istekne iz sistema. Ovaj način zaštite se koristi u slučaju kada zakaže automatika odnosno kada nema električne energije. Cirkulisanje vode kod aktivnog solarnog sistema bilo otvorenog ili zatvorenog tipa obezbjeđeno je pomoću cirkulacione pumpe. Pumpe su vrlo male snage, do nekih 100 W a mogu biti priključene na električnu mrežu ili kako se to u posljednje vrijeme sve više prakticira priključuju se na solarne ćelije, koje se postavljaju zajedno sa kolektorima. Na sljedećoj slici prikazana je shema otvorenog aktivnog sistema sa osnovnim dijelovima.

Shematski prikaz otvorenog aktivnog sistema

Hladna voda se pri pritisku koji vlada u napojnom sistemu dovodi u rezervoar preko priključka 4. Automatika ustanovljava dali toplota stoji na raspolaganju od strane kolektora i uključuje u rad pumpu. Pumpa cirkuliše vodu iz rezervoara da bi se zagrijala u kolektoru. Kada nema dovoljno toplote od strane kolektora automatika isključuje pumpu. Ukoliko se temperatura na površini kolektora približi temperaturi smrzavanja automatika će uključiti pumpu i na taj način spriječiti smrzavanje vode u sistemu. Opcionalno se može ugraditi i zaštitni ventil protiv smrzavanja koji će omogućiti vodi da istekne iz sistema ukoliko postoji opasnost od smrzavanja. Kod ovog sistema, u slučajevima de se Sunčevom energijom ne može obezbjediti dovoljno tople vode, predviđena je mogućnost dogrijevanja vode električnom energijom putem elektro-grijača 12. Automatika upravlja radom solarnog sistema i osigurava maksimalnu efikasnost i fleksibilnost pri njegovom radu. Sastoji se od upravljačke jedinice i dva senzora, kolektorskog i povratnog senzora. Kolektorski senzor ( TC ) mjeri temperaturu na površini kolektora, dok povratni senzor ( TR ) mjeri temperaturu vode na izlazu napojnog voda iz rezervoara ili u samom rezervoaru. Razlika između ove dvije temperature (ΔT ) se može podešavati na regulatoru i njena vrijednost se kreće do 10 °C. Kada je temperatura na površini kolektora veća, najmanje za vrijednost ΔT nego što je u samom rezervoaru dolazi do slanja impulsa od strane upravljačke jedinice za uključenje pumpe te proces prijenosa energije iz solarnog kolektora započinje. U slučaju da se razlika temperatura u kolektoru i rezervoaru smanji ispod unaprijed definisane vrijednosti vrijednosti ΔT automatika isključuje rad pumpe. Prednosti otvorenog sistema: -On je najjednostavniji i najjeftiniji aktivni sistem za ugradnju. -Sistem radi pri standardnom pritisku koji vlada u sistemu kojim se objekat napaja vodom. -Proširivanje kapaciteta je jednostavno ukoliko ima za to potrebe. -Ovakav sistem se lako integrira sa već postojećim sistemom ze pripremu tople sanitarne vode.

Nedostatci otvorenog sistema: -Podložan je izdvajanju vodenog kamenca iz vode koji tokom vremena začepljuje vodene kanale, smanjuje prijenos toplote u kolektoru, vijek trajanja sistema i dr. -Loša zaštita protiv smrzavanja. -Nedostatak se odnosi i na potrebu stalnog postojanja izvora električne energije radi obezbjeđenja primarne zaštite od smrzavanja. Zbog svega ovoga upotreba otvorenih sistema u našim krajevima ima sezonski karakter, tako da se mogu bez posljedica smrzavanja vode u njima, a time i havarije sistema, koristiti u proljeće, ljeto i jesen. Zatvoreni, cirkulacioni sistemi se po načinu funkcionisanja i radnom fluidu sastoje iz dva kruga: primarnog (kolektorskog) i sekundarnog (potrošačkog). Primarni krug ovih sistema je zatvoren, što znači da je fluid primarnog kruga izdvojen od sekundarnog – potrošačkog kruga, odnosno od sanitarne ili tehnološke vode. Prijenos toplote sa primarne na sekundarnu tečnost vrši se putem izmjenjivača toplote. Zatvoreni sistemi sa antifrizom su jedni od najpouzdanijih s obzirom na zaštitu protiv smrzavanja. Kod ovih sistema primarnim krugom cirkuliše neka antifrizna tečnost. Propilen glikol je tečnost koja se najviše koristi. Za razliku od etilen glikola, koji se koristi u hladnjacima automobila, propilen glikol nije toksičan. Zatvoreni solarni sistemi su pogodni za područja sa upitnim kvalitetom vode. Primjenljivi su u svim klimatskim uslovima a najbolji su izbor za ekstremno hladna područja. Mogu se koristiti tokom cijele godine. Na slici shematski je prikazan zatvoreni solarni sistem sa antifrizom za pripremu tople potrošne vode.

Shematski prikaz zatvorenog aktivnog sistema sa antifrizom Toplota Sunčevog zračenja se predaje tečnosti u kolektoru. Dejstvom cirkulacione pumpe 11 zagrijana tečnost iz kolektora se potiskuje ka izmjenjivaču toplote 16 (koji je ujedno i akumulacioni rezervoar), gdje se toplota preko cijevne zmije predaje potrošnoj vodi u njemu. Rashlađena tečnost iz cijevne zmije cirkuliše dalje u kolektor gdje se ponovo dogrijava. Automatika primarnog kruga funkcioniše na isti način kao i kod otvorenog sistema. Nepovratni ventil 7 sprečava odliv toplote iz spremnika prema kolektoru za vrijeme

nedostupnosti solarnog zračenja (u toku noći, za period oblačnog vremena itd). Hladna voda sekundarnog kruga obezbjeđuje se direktnim spajanjem na sistem gradskog ili lokalnog cjevovoda. Ukoliko se želi veća akumulaciona sposobnost sistema može se u sekundarnom krugu ugraditi dodatni akumulacioni rezervoari. Takođe kod ovog sistema, kao i kod otvorenog predviđena je mogućnost dogrijavanja vode preko električnog grijača 17. Prednosti zatvorenog sistema sa antifrizom: -Vrlo dobra zaštita protiv smrzavanja. -Nema problema sa tvrdom vodom. -Mogućnost priključivanja sistema za grijanje prostorija, bazenske vode i drugih na ovakav sistem. Nedostatci zatvorenih sistema sa antifrizom: -Općenito ovakvi sistemi su komplicirani nego otvoreni sistemi, imaju više dijelova. -Kolektorski krug mora da bude pod pritiskom (0,5 do 1 bar). -Izmjenjivač toplote i antifriz smanjuju efikasnost. -Antifriz se mora zamijeniti svakih 3 do 5 godina. Zatvoreni aktivni sistem sa oticanjem radnog fluida (drainback system) Princip rada drainback sistema je sličan radu zatvorenog aktivnog sistema sa antifrizom. Razlika između ova dva sistema je u tome što kada nema više solarne energije za prikupljanje, odnosno kada automatika isključi cirkulacionu pumpu, sav fluid iz kolektorskog kruga otiče u rezervoar 7. Kolektori su prazni i nema mogućnosti smrzavanja fluida. Sve ostalo je isto kao kod zatvorenog sistema sa antifrizom. Drainback sistemi su pogodni za upotrebu u područjima sa upitnom kvalitetom vode i umjerenom klimom.

Shematski prikaz zatvorenog aktivnog sistema sa oticanjem radnog fluida

Prednosti drainback sistema: -Dobra zaštita protiv smrzavanjam i u slučaju prestanka napajanja električnom energijom. -Nije neophodno korištenje antifriza u kolektorskom krugu. -Nema problema sa tvrdom vodom. Nedostatci drainback sistema: -Nije neophodno korištenje antifriza u kolektorskom krugu. -Potrebna je cirkulaciona pumpa veće snage. -Kolektori i cjevovod se moraju postaviti pod određenim nagibom, tako da se omogući oticanje fluida u rezervoar.

Grijanje vode u bazenima za kupanje predstavlja još jednu atraktivnu mogućnost korištenja Sunčeve energije. Bazeni mogu biti otvoreni (slika 5.9) i zatvoreni. Za zagrijavanje bazenske vode koriste se uglavnom ravni pločasti kolektori bez transparenta. Razumljivo je da je investicija u gradnji otvorenog bazena niža nego kod zatvorenog, ali utrošak energije za grijanje bazenske vode je veći kod otvorenog, a manji kod zatvorenog. Međutim, zatvoreni bazeni se mogu koristiti tokom cijele godine, u zavisnosti od objekta u kojem se smiješta, dok je korištenje otvorenih bazena sezonskog karaktera.

Otvoreni bazen sa kolektorima

Postoje dva tipa sistema za grijanje bazenske vode i to: otvoreni (open loop) i zatvoreni (closed loop) solarni sistemi. Otvoreni solarni sistemi za grijanje bazenske vode obično se koriste za sezonsko grijanje otvorenih bazena, dok se zatvoreni sistemi upotrebljavaju za grijanje zatvorenih bazena tokom cijele godine. Otvoreni sistemi za grijanje bazenske vode. Na sljedećoj slici prikazana je shema jednog otvorenog solarnog sistema za grijanje bazenske vode u kombinaciji sa pomoćnim zagrijačem.

Otvoreni solarni sistem za grijanje bazenske vode

Pri projektovanju ovakvih sistema koji se koriste sezonski (od maja do septembra), prosječna radna temperatura vode u kolektorima je od 40-45 °C. Za obezbjeđenje ovakvih radnih uslova potrebno je instalirati kolektore površine oko 40-45 % od površine bazena, i to pod uslovom da je bazen ukopan u zemlju, da je izoliran i da se pokriva u periodu kada se ne koristi (tokom dana, noći). Za vrijeme normalnog rada, bazenska voda cirkuliše pomoću pumpe od bazena kroz filter, zatim kroz kolektore, kroz pomoćni grijač i na kraju ulazi ponovo u bazen. U pomoćnom zagrijaču se vrši dodatno zagrijavanje vode, ukoliko je to potrebno. Zadatak kontrolno upravljačke jedinice je da u slučaju nedovoljnog Sunčevog zračenja aktivira pomoćni zagrijač i da reguliše protok vode kroz pojedine grane sistema.

Zatvoreni sistemi za grijanje bazenske vode. Ovaj sistem se sastoji od dva nezavisna struja kruga kolektorskog i bazenskog, pri čemu svaki krug ima zasebnu pumpu (slika 5.11).

Zatvoreni solarni sistem za grijanje bazenske vode

Kao što je već rečeno ovaj sistem se koristi za grijanje zatvorenih bazena tokom cijele godine. Zbog toga da bi se spriječilo smrzavanje vode u solarnom strujnom krugu se kao radni medij koristi mješavina vode i antifriza, najčešće u omjeru 50-50. Za ovaj sistem je aproksimativno potrebno instalirati kolektore površine oko 80-85 % od površine bazena, što zavisi od više faktora, kao što su: geografska lokacija, meterološki uslovi, količina Sunčeve radijacije, tip kolektora, dubina bazena itd.U bazenskom strujnom krugu bazenska voda pomoću pumpe cirkuliše kroz filter, zatim kroz izmjenjivač gdje se vrši njeno zagrijavanje fluidom kolektorskog strujnog kruga, i na kraju prolazeći kroz pomoćni zagrijač vraća se ponovo u bazen.